روزهای سخت من2

به همراه همسر به اصفهان رفتیم و کارهای اولیه ثبت نام و انتخاب واحد رو انجام دادم.

کلاسها از اول تا آخر هفته از صبح تا 4 عصر بودند.

شب رو خونه دختر عموم که شاهین شهر بود گذراندیم ، فرداش به شهر خودمون برگشتیم.

همسر میگفت کیوان رو بزار پیش من و مادرت و خودت برو اصفهان، مادرم با این شرایط موافق بود.

کیوان دوساله تا بحال یک ساعت از من دور نبود،هم برای خودم سخت بود هم برای کیوان.

نهایتا تصمیم بر این شد که اصفهان خونه بگیریم و یکی از برادرای همسر که وقت آزاد داشت رو با خودم ببرم.

دو روز بعد همسر به اصفهان رفت و یه خونه که مسیرش به دانشگاه نزدیک و سرراست بود اجاره کرد.

من هم وسایل رو جمع کردم و یه مقدار از وسایلی که مورد نیاز نبود رو فرستادم خونه پدرم.

من و برادر همسر که اون موقع برا کنکور درس میخوند راهی اصفهان شدیم.

اولین روز دانشگاه تا ظهر بیشتر نموندم و برگشتم خونه، کیوان از وقتی بیدار شده بود یه سر گریه کرده بود

روزهای بعد همین که پا میشدم با من بیدار میشد و گریه میکرد.به هیچ صراطی هم مستقیم نبود.

مجبور شدم کیوان و عموش رو با خودم به دانشگاه ببرم، اونا میرفتن پارک دانشگاه و من میرفتم سرکلاسم و بعد از هر کلاس به کیوان سر میزدم.

تو حذف و اضافه مجبور شدم دوتا از درسای بعد از ظهرم رو حذف کنم که زودتر برگردم خونه.

دو ماه اول وضع به همین منوال بود.هوا کم کم سرد میشد و بردن کیوان به دانشگاه سختتر میشد.

شبها تا دیر موقع کیوان رو بیدار نگه میداشتم که صبح زود از خواب بیدار نشه، خودم در طول روز خسته و خواب آلود بودم.

کم کم کیوان به نبود من عادت کرد.

چندتا مهد رفتم هیچ کدوم کیوان رو قبول نکردن، میگفتن یا باید شیرخوار باشه یا بالای سه سال.

کارای خونه و کارای بیرون رو به تنهایی انجام میدام، وقت کمی برای درسام میموند با این حال با وجود اساتید بسیار سخت گیر نمراتم خوب بود.

همسر دوهفته ای یه بار آخر هفته میومد و مثل یه مهمون باید ازش پذیرایی میکردم.

سال دوم همسر انتقالی گرفت و به اصفهان اومد.

کیوان رو مهد گذاشتم و یه کم وقتم آزادتر شد.اما مهمونا دمارم رو درآورده بودن

اونایی که قبلا برا خرید و پزشکی و تفریح به شیراز میرفتن حالا مسیرشون رو به سمت اصفهان کج کرده بودن.

خونه رو عوض کردیم و یه خونه بزرگتر اجاره کردیم که مهمونا راحت باشن.

مشکل اصلی این بود که خودم باید دکتر می بردمشون و هرجا میخواستن برن خودم هم  همراهشون بودم.

چهار سال دانشگاه به سختی تمام شد.

دوست داشتم اصفهان بمونم و همونجا مشغول بکار بشم، اکثر دوستانم سال اول فارغ التحصیلی مشغول بکار شدن.

من چون سهمیه مناطق قبول شده بودم تعهد داشتم دوبرابر دوران تحصیلم در منطقه محروم خدمت کنم.

به شهر خودم برگشتم و اونجا مشغول بکار شدم.