وقتی کیوان سه سالش بود توی گرمای تیرماه با شوق و ذوق به شیرینی سرای خانم طلا  سر میزدم و آلبومها را با دقت بررسی میکردم تا کیک دلخواهمو سفارش بدم.

یه سال باب اسفنجی سفارش میدادم، یه سال میکی موس و سال بعد کیک فوتبالی

توی همون گرما، کیک رو با تاکسی میاوردم خونه و بساط یه تولد شلوغ رو راه مینداختیم

این چند سال دیگه از تولد کیوان تو خونه خبری نیست، ترجیح میده با دوستاش تولدشو بگیره

 صبح روز تولدش یه پیام تبریک براش میفرستم و کادوشو نقدی براش واریز میکنم.

تولد دلوان هم توی گرمای تابستونه،

از اول تابستون به ما گوشزد میکنه که داریم به تولدم نردیک میشیم آماده باشید

ولی من حوصله قبلی رو ندارم، نمیتونم مثل کیوان از قبل براش مدل کیک انتخاب کنم و تدارک بچینم.

پنچ شنبه گذشته اصرار داشت که تولدشو یه هفته زودتر بگیرم،

از شیرینی سرا، کیک آماده گرفتیم و بادکنک باد کردیم و چندتا کادو از طرف همه اعضای خونه براش گرفتیم.

یه تولد خودمونی براش گرفتیم ولی انگار راضی نبود

دیشب میگه مامان تولد واقعیم یه کیک بگیر ببریم خونه باباجون اونجا هم جشن بگیریم