یادت همیشه با من است

جمعه بود، ساعت شش از خواب بیدار شدم، انگیزه ای برای بلند شدن از تخت نداشتم ، به زور خودمو به خواب زدم

ساعت 8 با صدای همسر که با تلفن صحبت میکرد  میکرد بیدار شدم

قلبم به تپش افتاد، مشخص بود خبر بدی شنیده.

پسر عمه نازنینم از دنیا رفته بود.نصف شب حالش بد میشه و تموم میکنه

پسر عمه با خانم و دو فرزندش قشم زندگی میکردن، معمولا زمستونها ما مهمونشون بودم و اونا تابستون مهمان ما بودند.

مهربان بود و بذله گو، وقتی میومد شهر ما، فامیل همگی مشتاقانه  دعوتش میکردند.

عموها از خانواده پدرش اجازه گرفتند و در قبرستان خانوادگی خودمون خاکش کردند. 

بعد از خاکسپاری تا پاسی از شب دور قبرش جمع بودیم و  با گریه از خاطراتش تعریف میکردیم.

تنها کسی بود که هر پنچ شنبه  رفتم سر خاکش، گریه ی آروم تسکینم نمی داد، باید زار میزدم تا کمی آروم بشم.

اون که رفته دیگه هیچوقت نمیاد

 تا قیامت دل من گریه می خواد