روزهای سخت من4

همسر راضی نبود برگردیم شهر خودمون، راضی هم نمی شد خونه بگیرم و تنها زندگی کنم.

دوماه خونه خواهرم بود، با همسرش که پسر عموم میشد آبمون تو یه جوب نمیرفت.

یه آدم بداخلاق و شکاک، یه بار به محل کار من اومد که ببینه همکار مرد دارم یا نه

اون دوماه بدترین روزهای عمرم بود.

بیمارستان یه پانسیون جهت نیروهای طرحیش داشت.یکی از همکارا با پارتی، یه اتاقها گرفته بود.خودش خیلی کم اونجا میرفت

وقتی مشکل من رو فهمید کلید اونجا رو به من داد ولی تاکید داشت  هیچ کس نفهمه که تو اونجایی.

تا ساعت سه و نیم سرکار بودم بعدش میرفتم پانسیون، نمیتونستم بخاطر توصیه همکارم از آشپزخونه استفاده کنم، یه چیز حاضری میخوردم و میخوابیدم.

پانسیون ساختمانی فرسوده و درب و داغون داشت، قدمتش به 50سال قبل میرسید، طی این سالها هیچ تعمیر و تغییری انجام نشده بود.

به سردخونه بیمارستان نزدیک بود، نصف شب با صدای جیغ و داد مردمی که عزیزی رو از دست داده بودند از خواب میپریدم و تا صبح خوابم نمیبرد.

بیشتر شبها چراغ اتاقم رو روشن نمیکردم.تو محوطه بیمارستان مینشستم و کتاب میخوندم.

کم کم با دو سه نفر از بچه های پانسیون آشنا شدم. دیگه میتونستم برای شستن ظرفها از آشپزخونه استفاده کنم.

برای پختن غذا از پلوپز و سرخ کن استفاده میکردم، تو عمرم اینقد به پلوپز وابسطه نشده بودم

تخم مرغ رو تو پلوپز درست میکردم، سوپ درست میکردم و املت و کوکو همه با پلوپز درست میشد.

بعد از ظهر چهارشنبه راهی اصفهان میشدم.

آخرین اتوبوس به سمت اصفهان ساعت 4 عصر حرکت میکرد. اتوبوسهای مسیر اصفهان قدیمی و کهنه بودند، بقول خودشون لوان تور بودن

اوتوبوسهای مسیر تهران ساعت 5 عصر حرکت میکردن و جدید بودند.

 این اتوبوسها مسیر 4 ساعته رو 7ساعت طی میکردند،نزدیک اصفهان برای شام نگه میداشتن.نهایتا ساعت 12 شب میرسیدم اصفهان.

دستم اومده بود که کدوم راننده بهتره و رانندگی ایمنی داره، شماره هاشونو گرفتم و جهت تهیه بلیط با خودشون هماهنگ میکردم.

دو روزی که خونه بودم کلا درگیر کارای خونه بودم، به اندازه یه هقته غذا میپختم و خونه رو نظافت میکردم و به درسای کیوان رسیدگی میکردم.

جمعه شب با همین اتوبوسها برمیگشتم، صبح ساعت 5 میرسیدم.

شنبه ها روز سختی بود، از بیخوابی و خستگی توان کار کردن نداشتم.

با شروع زمستون رفت و آمدم سختتر شد.

 شبهای که برف میومد اتوبوسها به سختی از گردنه های برفی رد میشدند.بعضی مواقع تا صبح به اصفهان نمی رسیدیم.

با این حال هر هفته میرفتم.